Als we op het perron eenmaal wat gekalmeerd zijn, besluit ik maar eens te informeren wat we nog kunnen doen om thuis te geraken. "Ik blijf hier zitten", zucht Beatrijs, volkomen uitgeput. Bij de informatiebalie van Thalys staan twee Nederlandse stelletjes voor me. Ook zij hebben de trein gemist. Ik vrees wat de mevrouw aan de balie zal gaan zeggen. Dat er vandaag geen trein meer gaat. Dat die van maandag en dinsdag zijn volgeboekt. Dat ik nieuwe kaartjes moet kopen à veel te veel per persoon.
Als ik eenmaal aan de beurt ben blijken mijn nachtmerries niet helemaal uit te komen. Morgenochtend kunnen we naar huis! Om 7.25 of om 8.25 uur. "Doe maar die van 7.25. Nee, die van 8.25. Nee, toch maar die van 7.25." Ik moet uitleggen waarom we te laat waren. De Griek sla ik over, maar vertel vol overtuiging hoe onze weg geblokkeerd werd door de onverwachte metropoortjes. En dat we op het station de weg niet konden vinden. Ondertussen schrijft ze iets in een boekje. En op twee paarse stickers. "Moet ik nu extra betalen?" vraag ik voorzichtig. Dat blijkt normaliter het geval te zijn. Maar ze plakt de paarse stickers op onze tickets en overhandigt ze tussen de glazen ruitjes door weer aan mij. Zonder bijbetaling.
Ik raap Beatrijs op van het perron en we lopen het station uit. We moeten ergens zien te overnachten. Een klantenwerver die voor een restaurant mensen probeert naar binnen te praten tipt ons: om de hoek zit een goedkoop hotelletje. We gaan kijken. Hotel des Belges. Het ziet er niet uit. Beneden een ongezellig kantine-achtig café waar wat schimmige figuren rondhangen. Ik informeer bij de bardame naar een kamer. Ze kijkt naar mij, dan naar Beatrijs die in het kozijn is blijven hangen. Voor 60 euro kunnen we een kamer krijgen. Ik verwacht er niet al te veel van, maar als we de drie trappen opgesjokt zijn, blijkt de kamer reuze mee te vallen. Goed, er liggen geen zeepjes. Er is geen föhn. Maar we hebben alleen een bed, een douche, handdoeken en een wc nodig. En die zijn er. En ook een tv, een inbouwkast, een bidet en een wastafel. En het is schoon. We zetten de wekkers op 6.00 uur. Knappe meid die dan de trein nog mist...
Ik raap Beatrijs op van het perron en we lopen het station uit. We moeten ergens zien te overnachten. Een klantenwerver die voor een restaurant mensen probeert naar binnen te praten tipt ons: om de hoek zit een goedkoop hotelletje. We gaan kijken. Hotel des Belges. Het ziet er niet uit. Beneden een ongezellig kantine-achtig café waar wat schimmige figuren rondhangen. Ik informeer bij de bardame naar een kamer. Ze kijkt naar mij, dan naar Beatrijs die in het kozijn is blijven hangen. Voor 60 euro kunnen we een kamer krijgen. Ik verwacht er niet al te veel van, maar als we de drie trappen opgesjokt zijn, blijkt de kamer reuze mee te vallen. Goed, er liggen geen zeepjes. Er is geen föhn. Maar we hebben alleen een bed, een douche, handdoeken en een wc nodig. En die zijn er. En ook een tv, een inbouwkast, een bidet en een wastafel. En het is schoon. We zetten de wekkers op 6.00 uur. Knappe meid die dan de trein nog mist...
22-09-2010
Geen opmerkingen:
Een reactie posten