Aan het einde van ons weekendje Parijs, voor de 16e verjaardag van Beatrijs, hebben we nog net tijd om een hapje te eten. In St. Michel kiezen we voor een Grieks restaurant, waar we vier voorgerechten bestellen. "Allemaal tegelijk, graag". We hebben niet zoveel tijd, om 19.25 gaat onze trein. Nadat in no time twee salades zijn gebracht verloopt de bediening uiterst traag. De tijd tikt door. Natuurlijk had ik moeten afrekenen en de rest dan maar laten zitten. Maar we wachten. Als we eindelijk klaar zijn is het bijna 19.00 uur. Nu moeten we toch echt de vaart erin zetten.
Met de metro snellen we terug naar het hotel om de bagage op te halen. Ik begin wat paniek te voelen; dit gaan we niet redden! Ik ren vast vooruit; Beatrijs volgt wat langzamer. We hebben het weekend zoveel gelopen dat op haar tenen flinke blaren zijn gekomen. En daarop weer nieuwe blaren. Even later snellen we met de bagage terug naar de metro. We moeten één keer overstappen. Het is maar een paar haltes, maar ik voel me enorm opgejaagd.
Naast me staat een jongeman. Op zijn horloge zie ik wat ik niet wil weten: we gaan de trein niet halen.
Op Gare du Nord raken we verloren, tot we een bord 'Grandes Lignes' zien. We rennen de aangegeven kant op, maar staan plotseling voor gesloten metropoortjes! We proberen met de laatstgebruikte kaartjes erdoor te komen. Er vallen vijf kaartjes tegelijk uit mijn broekzak, op de grond. Beatrijs roept: "Het werkt niet!" Dan glippen we illegaal achter andere mensen door de poortjes en rennen, zo goed en kwaad als het gaat, verder. Weer zijn we de richting kwijt. Weer staan we voor gesloten poortjes. En weer komen we er op de illegale manier doorheen.
Als we dan eindelijk op het perron aankomen zie ik de rode trein staan. Ik ren vast vooruit. Het koffertje op wieltjes slaat steeds om, ik moet hem keer op keer in bedwang zien te krijgen. Ik klamp de eerste de beste conducteur aan. "Is dit de trein naar Amsterdam?!" "Nee, deze gaat naar Brussel Zuid." "En die naar Amsterdam?" De conducteur wijst op de klok. "Die is al weg."
Beatrijs laat zich op het perron zakken. In mijn hoofd draaien de radertjes op volle toeren. Wat nu???
22-09-2010
Geen opmerkingen:
Een reactie posten