Chicken

Meneer Kim toont het postzegelformaat keukentje in ons Normandisch vakantiehuis. “Chicken?” Hij aarzelt. ”Kitchen”, helpt Bea. “Yes, kitchen. American style.” Wat American style precies inhoudt is mij niet bekend. Ik vind hem vooral klein. De gemiddelde Amerikaan past er niet in. Wij wel, alle drie tegelijk. Als we stilstaan tenminste. Er zijn twee kookplaatjes. Een magnetron en een microformaat oven. Het aanrecht komt tot halverwege mijn bovenbenen. Als ik die avond buk om groente te snijden sta ik zo krom dat mijn achterwerk op de kookplaatjes rust. Het plannen van een maaltijd vergt zo een mathematische precisie die ik helaas niet beheers.

Als we dan eindelijk een min of meer fatsoenlijke maaltijd in elkaar gedraaid en genuttigd hebben, komt de volgende uitdaging: de afwas. De gootsteen is vrij diep en de bodem ongeveer op kniehoogte. Nu moet ik nog dieper bukken en ik raak klem tussen het gootsteenkastje en de koelkast.

Met een zucht neem ik een besluit. Vanaf morgen gaan we uit eten. Mosselen, oesters, pizza’s, salades... Of chicken. American style.
  

20-08-2010