Nine eleven

Het geroezemoes onder het personeel van de feestwinkel neemt toe. Ik luister met een half oor, terwijl ik de goudkleurige jurk afreken. Een kado voor de zevende verjaardag van Beatrijs. "Het leek wel een Bruce Willis-film!" roept een van de mannen tegen zijn collega's.

Onderweg naar huis zet ik de radio aan. Vol ongeloof luister ik naar het nieuws.

Het is de dag dat we dachten dat de wereld nooit meer hetzelfde zou zijn. Het is de dag die voortaan nine-eleven heet.

Bont

Oek, Ons Eerste Konijn, is vandaag als een bejaard mannetje gestorven. Tot de begrafenis leg ik hem in een doos, waarin hij precies past. 'Bruine bontlaarzen' leest Bea op de buitenkant. Ze kijkt in de doos. Inderdaad, hele kleine bontlaarsjes. De voetjes zitten er nog in.

Arme arm?

Wat heb ik nu weer aan mijn fiets hangen?!

Glas

Het gebeurde in een fractie van een seconde. Ik pakte een potje uit het koelvak en tikte er per ongeluk mee tegen de glazen deur. Echt, heel zacht.
Wat volgde was een enorm geraas en gerinkel. Om mij heen was de vloer bezaaid met glasblokjes. Even keek ik er verbaasd naar. Toen ik opkeek leek ik in een tijdvacuüm beland. Mensen stonden stil en staarden naar mij, naar het glas.
Al gauw kwam de bezemwagen. Ik piepte er tussenuit. Toen ik thuis kwam, viel mijn oog op de kalender: het was de 13e.

Vlinders

Wat lijkt het me heerlijk, een hoofd vol routebeschrijvingen, recepten, telefoonnummers en andere nuttige zaken. In plaats daarvan is mijn bovenkamer gevuld met een onoverzichtelijke bak die uitpuilt van de trivia maar vooral ook een hele grote jukebox.

Reuze gezellig zou je zeggen, maar het is vooral vaak heel vermoeiend. Voor mijzelf, maar ook voor degenen met wie ik in gesprek ben. Vraag me in de vakantie niet ‘waar gaan we liggen op het strand’, want ik zing direct ‘totdat je hele lijf verbrandt’. Stel je voor als ‘Guus’ en de koeien springen al door mijn hoofd. Kom ik in Brabant, hoor ik een andere Guus. Door naar Zeeland neemt Bløf het over. Tot zich weer een ander liedje aandient.

De liedjes plakken aan elkaar tot complete playlists, gekoppeld aan allerlei gebeurtenissen. De fijnste collecties brengen je naar verre oorden, waar je een zomer lang luisterde naar de wildste salsamuziek die thuis blijkt te detoneren in je Hollandse huiskamer. Maar eens de ogen gesloten zijn zit je daar weer, op het palmenstrand of dans je hele nachten door op de opzwepende klanken.

En dan, natuurlijk, de playlists van de liefde.. Als bakvis maakte ik compilaties op cassettebandjes, die na afloop van de kalverliefde met de betreffende jongeling bij het oud vuil werden gezet. ‘Het mooie van muziek is dat het geen pijn doet wanneer het je raakt’, las ik onlangs. Ongelofelijke uitspraak voor een muzikant. Want is het niet juist de muziek, zijn het niet juist de liedjes - waarvan de teksten speciaal voor jou geschreven lijken - waarop de vlinders dansen in je maag, waardoor je de verliefdheid intenser voelt en die je na afloop daarvan heftig raken in het verlies van je geliefde? En vervolgens vind je weer andere, over verdriet, die ook weer voor jou alleen gemaakt lijken.

Als de liefste meneer in mijn leven mij sms’t: ‘Het wordt niets zonder jou’ antwoord ik, uit hetzelfde ‘Annabel’: ‘Ik dacht ik zie je nooit meer terug’. Op dat moment nog onwetend hoe dicht ik bij de waarheid zit. Al voel ik wel dat het misschien tijd wordt voor een nieuwe playlist..

04-06-2011

 

Kalfje

Ik laat het zomerjurkje over mijn hoofd glijden. Het is wit met zwarte Rorschachvlinders. Ik bekijk mezelf van bovenaf en voel me een beetje een kalfje. Omdat ik er toch complimenten over verwacht, hou ik het gewoon aan. De finishing touch is de zonnebril. Een groot rond exemplaar. Nu voel ik me een uil. Ik verruil hem voor de chique Gucci. Tijd om te gaan.

Als ik de stoep af fiets, bots ik bijna met een auto. Op het Belgische kenteken staan de letters AUL. Klinkt een beetje als owl. Uil. Blij dat ik toch voor de Gucci ben gegaan.

Op de verjaardag, ter ere van een behaalde mijlpaalleeftijd van mijn ex, begint de tuin vol te lopen. Mijn buurvrouw is er ook. "Wat zie je er mooi uit, buuf!" lacht ze me toe. We proosten met fonkelende witte wijn. Laat het feest maar beginnen!










29-04-2011

Aangenomen

 

Er ligt een man in mijn badkamer. Zijn forse lijf bedekt vrijwel de hele vloer. Ik sta er naast, nonchalant leunend op een houten aikido-zwaard, waarmee ik via een luikje wat tegels uit de ombouw van het bad heb geduwd. Nu zit er een gat van twee tegels groot. Het is niet wat het lijkt. Ik ga geen lijk inmetselen.

 

De man kijkt in het gat en maakt foto's in de duisternis. Even daarvoor lag hij in de gang achter de voordeur en verdween zijn bovenlichaam in het luik van de kruipruimte. Kwam er weer uit met een hele grote witte dode spin op zijn jas. De gang wordt versierd met spinrag, stof en zand. Straks maar stofzuigen en dweilen.

 

Vervolgens herhaalt hij de procedure in mijn trapkast, waarvan ik eerst de volgestouwde vloer voor de helft heb leeggehaald om het zeil te kunnen optillen. Pas later zal ik ontdekken dat er een pot zongedroogde tomaatjes op olijfolie is omgegaan.  Ik maak het niet moeilijker dan noodzakelijk en gooi alle met olie besmeurde spullen weg - twee vuilniszakken vol - alvorens zuchtend en dweilend door de kast te kruipen.

Hij maakt aantekeningen voor de verbouwing. 'Stofzuiger meenemen'. En 'spin'.

Ik maak alvast een aantekening in mijn hoofd. 'Volgende verjaardag wél iets leuks doen'. 

 

06-04-2011