Om 6.45 uur staan we weer op Gare du Nord. Er staat al een Thalys op spoor 10. Naar Brussel Zuid. Vertrektijd 7.25 uur. Voor de zekerheid informeer ik bij een passagier of deze trein ook naar Amsterdam gaat. Nee, het eindpunt is Brussel.
We nemen beiden een dubbele espresso en een croissantje met chocolade. Pal voor de perrons met de internationale treinen. Het zal ons niet nog eens gebeuren dat we de trein missen! Ik informeer bij de Thalys-balie naar nieuwe stoelnummers. Die moet ik vragen in de trein, wagon 12. De baliemevrouw kan nog niet vertellen op welk spoor de trein komt. We moeten naar de omgeroepen berichten luisteren.
Nadat we nog een poosje hebben gewacht; het is inmiddels 7.00 uur geweest, ga ik nog eens naar perron 10. Er staan nu conducteurs. "Gaat deze trein door naar Amsterdam?" Nee dus, tot aan Brussel. Maar wacht eens! Hebben we nu wel een directe verbinding? Ik ga voor de zekerheid maar weer naar de baliemevrouw. Ja, we hebben een rechtstreekse verbinding. Nee, we moeten niet de Thalys op spoor 10 hebben.
Gerustgesteld ga ik weer bij Beatrijs zitten. Maar de tijd tikt onverbiddelijk door en het zint me voor geen meter dat er geen nieuwe Thalys komt. En wéér loop ik naar perron 10. En nu staat er ineens Amsterdam op het bord! Ik roep Beatrijs en gebaar dat ze direct moet komen. "Deze gaat wél naar Amsterdam!" Ik schiet een conducteur aan. Nee, deze gaat niet naar Amsterdam, maar die hierachter wel! Hij wijst naar ergens in de verte.
Gerustgesteld ga ik weer bij Beatrijs zitten. Maar de tijd tikt onverbiddelijk door en het zint me voor geen meter dat er geen nieuwe Thalys komt. En wéér loop ik naar perron 10. En nu staat er ineens Amsterdam op het bord! Ik roep Beatrijs en gebaar dat ze direct moet komen. "Deze gaat wél naar Amsterdam!" Ik schiet een conducteur aan. Nee, deze gaat niet naar Amsterdam, maar die hierachter wel! Hij wijst naar ergens in de verte.
Ik zwaai nu nog nadrukkelijker naar Beatrijs, die op haar pijnlijke voeten achter me aan strompelt. Maar geen tijd te verliezen; ik ren vooruit. Als ik eindelijk bij de Thalys naar Amsterdam ben aangekomen, ga ik niet zoeken naar treinstel 12, maar spreek de eerste de beste conducteur aan. Die verwijst me alsnog door naar wagon 12. Daar staat een bijzonder vriendelijke man. Hijgend vertel ik dat we nieuwe stoelnummers moeten hebben, dat we gisteravond de trein hebben gemist. Hij verwijst me weer door naar een paar treinstellen verder. "Daar waar die mevrouw staat." "Jamaar," hijg ik, "mijn dochter moet ook nog mee!" Ik wijs. De man kijkt en vraagt: "Het meisje met de Parijs-trui ?" Ik knik. "Ik blijf buiten staan tot jullie in de trein zitten. Eerder gaan we niet weg!" Hij voegt eraan toe: "Je hebt nog drie minuten."
Met een zucht vallen we in de rode stoelen neer. Eindelijk zijn we op weg naar huis.
22-09-2010
Geen opmerkingen:
Een reactie posten